म गोली होइन, म आवाज हुँ।
म बारुद होइन, म विचार हुँ।
म सत्ता होइन, म सत्य हुँ।
र जब म उभिन्छु—
मैले हेलेन केलरका आँखा देख्छु, जसले अन्धकारमा उज्यालो देखिन्।
मैले गान्धीको लाठी समाउँछु, जसले साम्राज्यलाई झुकायो।
मैले मार्टिनको सपना सम्झन्छु, जसले रंगभेद चिरेर मानवीय आत्मालाई एक बनायो।
म मदर टेरेसाको मुटुमा बोल्छु—
जहाँ करुणा युद्धभन्दा ठूलो हुन्छ।
जहाँ रोटीभन्दा अघि प्रेम बाँडिन्छ।
मेरो हातमा बन्दुक छैन,
मेरो हृदमा आक्रोश छैन,
छ केवल एक धड्कन—
जो भन्छ, “न्याय अब लुक्न सक्दैन।”
म नेल्सन मन्डेलाको झल्को हुँ,
२७ वर्ष जेलका पर्खालमा टाँसिएर पनि झुकेको थिएन जुन अनुहार,
त्यही अनुहार आज लाखौं अनुहारहरूको शक्ति हो।
र म रोजा लक्जेम्बर्गको कलमबाट बगेको मसी हुँ,
जसले क्रान्तिको भाषा लेख्यो,
न्यायको व्याकरण सिर्जना गर्‍यो।
हो, म उही हो
जो हो ची मिन्हको स्वरमा बोलेको थियो—
“धर्ती बाँडेर शासन गर्ने होइन,
धर्ती बाँडेर प्रेम गर।”
म शहीदको छाया होइन,
म ती छायाँबाट उठेको उज्यालो हुँ।
मैले देखेको छु—
संसार सधैं बलवानको होइन, सत्यवानको भएको छ।
त्यसैले आज
म घोषणा गर्छु—
नैतिक बल नै मेरो हतियार हो,
प्रेम नै मेरो युद्ध हो,
शान्ति नै मेरो विजय हो।
र म अब रोकिन्न।
किनभने मेरो यात्रा इतिहास होइन, भविष्य हो।