कात्तिक ९ गते बिहान करिब ३ बजेतिर डाइलसिस गरेपछि उनको स्वास्थ्यमा केही सुधार देखियो । तर, घाम छिप्पिन्न नपाउँदै अर्को बज्रपात आइलाग्यो, कोरोना संक्रमण ।

इमर्जेन्सीमा भर्ना भएकै बेला उनको स्वाब संकलन गरिएको थियो । रिपोर्ट नआउँदासम्म उपचार पाइरहेकी थिइन् । कोरोना संक्रमण पुष्टि भएपछि चिकित्सकले हेर्न मानेनन् ।

सुरुमा स्वास्थ्य बीमा कार्यक्रम अन्तरगत उपचार गरेको अस्पतालले कोरोना संक्रमण पुष्टि भएपछि दैनिक १८ हजार रुपैयाँसम्म लाग्ने र उक्त रकम अग्रिम बुझाउनुपर्ने बतायो ।

तर, टेकबहादुरहरुसँग त्यति रकम थिएन । उपचार पाइन्छ कि भनेर नेताहरुलाई फोन लगाए । तर, सरकारले नै हात उठायो भन्दै पन्छिए । नरमायाका श्रीमान टेकबहादुर मगर भन्छन्, ‘सरकारले हात उठाइसकेछ, अस्पतालले घर लैजा भन्यो ।’

उनीसामू श्रीमतीलाई घर लैजानुको विकल्प रहेन । जे होला होला भन्दै ९ कात्तिक बेलुकी श्रीमतीलाई घर लिएर गए ।

भोलिपल्ट वडादसैंको टीका थियो । बिहान श्रीमानसँग गफ गरेकी नरमायाले दिउँसो पासो लागेर आत्महत्या गरिन् ।

टेकबहादुर भन्छन्, ‘अस्पतालमै राख्न पाएको भए यस्तो हुने थिएन ।’

रतुवामाई नगरपालिका–१० का वडाध्यक्ष टंक ढकालका अनुसार मृतक महिलाको परिवार आर्थिकरुपमा विपन्न छ ।

सरकारले आर्थिकरुपमा विपन्नको निःशुल्क उपचार हुने भनेको भए पनि नरमायाले त्यो उपचार पाइनन् ।

आर्थिक अभावकै कारण उपचार नपाएर घर आएको २४ घण्टा बित्न नपाउँदै शौचालयमा पासो लागेर आत्महत्या गरिन् । ‘संक्रमितका लागि ग्वाली (गोठ)मा बस्ने व्यवस्था मिलाइएको थियो’ उनले भने ‘तर, अस्थायी रुपमा बनाएको शौचालयमा आत्महत्या गरिछन् ।’

यता नोबेल मेडिकल कलेजले कोरोना संक्रमितलाई घर नपठाएको दाबी गरेको छ । मेडिकल कलेजका प्रबन्धक नारायण दाहालले पैसा तिर्न नसक्दा घर नपठाएको दाबी गरे । ‘हामीले बिरामीलाई घर पठायो भन्ने १०० प्रतिशत गलत हो’ उनले भने, ‘विपन्न परिवारको पनि उपचार भइरहेको छ ।’