जीवन आफ्नै बाटोमा यात्रा हो,
कसैको छिटो, कसैको ढिलो गति छ।
घाम, पानी, हुरी र तुफानसँग,
लड्दै अघि बढ्ने कथा जति छ।

सपनाका स्टेशनहरू भेटिन्छन् बाटामा,
कतै खुसियाली, कतै पीडाका घाम।
तर यात्रा रोकिँदैन कहिल्यै,
यो त बग्ने नदीजस्तै, सुस्तो वा त तेज छ काम।

झोलामा भरिएका आशाहरू बोकेर,
हिँडिरहन्छ मान्छे खोजी आफ्नै मुकाम।
बल्ल थाहा हुन्छ, गन्तव्यभन्दा,
महत्त्वपूर्ण त थियो यात्रा आफैंमा थाम।

यात्रा हो जिन्दगीको साँचो संगीत,
जहाँ हर पाइला लेखिन्छ गीत।
त्यसैले रोकिनु पर्दैन कहिल्यै,
जसरी समय बग्छ, त्यसरी बढिरहौं मीत।