सदनमा कुर्ची फाले सडकमा राँको बाले सधै,
राजनीति पनि कुन्नि किन यस्तै गर्न थाले सधै।

छैन रोजगार युवाहरूलाई पठाउँछन् खाडिमा,
खाए कमिसन नेत बिदेशी भित्राउँदै पाले सधै।

प्रकृतिले दिएकै छ हिमाल पहाड र तराई हाम्रो,
स्वर्ग तुल्य देशको श्री सम्पती सबै पखाले सधै।

विर थिए पुर्खा रत गुलाम भएन कहिल्यै नेपाल,
लाछी लोभिकै हातमा गयो र सत्ता खंगाले सधै।

देशले थेग्नै नसक्ने सङ्घियता अंगाले लोभमा,
मागे अनुदान लाग्यो ऋण स्वाभिमान ढाले सधै।

विर गाथा बोकेको हिमाल पहाड तराई हेर्दाहेर्दै,
निजी स्वार्थमा कसिङ्गर झैं सम्झिएर फाले सधै।
सुरेशकुमार पाण्डे दाङ घोराही