भारतको उडिसा राज्यकी बिनोदिनी समल विद्यार्थी वर्षाको समयमा घाँटीसम्मको पानी तरेर भएपनि पढाउन सधैँ नदी तरेर विद्यालय पुग्छिन् । ५३ छात्रा विद्यार्थीलाई पढाउनको लागि राठियापाल प्राथमिक विद्यालयमा पुग्छिन् । विनोदिनी भन्छिन, ‘सधैँ पानीमा भिज्दा बिरामी पनि भएँ तर अहिलेसम्म बिदा लिएकी छैन।’ घरदेखि विद्यालय तीन कि।मि। टाढा छ । उनी राठियापालमा स्वयसेवी शिक्षकको रूपमा पढाउँछिन् । उनको महिनाको तलब ७ हजार छ।

उनलाई शिक्षा विभागले २ हजारमा नियुक्ति गरेको हो । उनी यस विद्यालयमा २००८ देखि अध्यापन गराइरहेकी छिन् । ११ वर्षदेखि उनी सधैँ खोलाको बाटो हुँदै जान्छिन् । ‘वर्षमा यहाँको अवस्था झन् खराब हुन्छ, पानी घाँटीसम्म आउने गर्छ,’ उनी भन्छिन, ’मेरा लागि यो काम सबैभन्दा ठूलो हो । घरमा बसेर के गर्नु रु’ सुरुवातीमा १७ सय रुपैयाँ थियो । उनले भनिन्, ‘नदीमा ४० मिटरको पुल बनाउने प्रस्ताव लगेको छ । तर, अहिलेसम्म पुल बन्न कुनै सम्भावना छैन ।’ धेरै गर्मी हुँदा पानीको बहाब कम हुन्छ ।

वर्षाको समयमा पुनः पहिलेको जस्तै हुन्छ। विद्यालमा २ शिक्षक छन् । प्रधानाध्यापक काननबाला मिश्रा र बिनोदिनी । वर्षाको समयमा प्रधानाध्यापक र धेरै विद्यार्थी विद्यालय पुग्दैनन्। तर, बिनोदिनी सधै पुगेकी हुन्छिन् । बिनोदिनी सधै एक जोर कपडा र मोबाइल एउटा प्लाष्टिक झोलामा राख्छिन् । त्यहीँ झोला शिरमा राखेर नदी तर्छिन् । विद्यालय पुगेर उनी विद्यालको पोशाक लगाउँछिन्